De 4 belangrijkste wijzigingen cao uitzendkrachten: wat verandert er per 1 juli 2023?

Per 1 juli 2023 heeft ook een uitzendkracht in fase A of 1-2 recht op loondoorbetaling tijdens ziekte en kan het uitzendbureau geen beroep meer doen op het uitzendbeding. In deze blog zetten wij de 4 belangrijkste wijzigingen cao uitzendkrachten per 1 juli 2023 voor u op een rij en leggen wij aan u uit hoe u de loondoorbetalingsplicht tijdens ziekte van de uitzendkracht in fase A of 1-2 kan beperken tot maximaal 4 weken.

Een van de belangrijkste wijzigingen cao uitzendkrachten ziet op de minimale duur van opvolgende uitzendovereenkomsten in fase A (ABU cao) en fase 1-2 (NBBU cao). Nu is de situatie dat een uitzendbureau vrij is in het bepalen van de duur van (opvolgende) uitzendovereenkomsten. Uitzendovereenkomsten van bijvoorbeeld één dag of één week zijn dus ook mogelijk. Daar komt een einde aan. Vanaf 1 juli 2023 geldt op grond van de wijzigingen cao uitzendkrachten bij opvolgende uitzendovereenkomsten met dezelfde uitzendkracht, bij dezelfde inlener, dat deze steeds voor minimaal vier weken moeten worden aangegaan. Dit geldt voor alle uitzendovereenkomsten in fase A of 1-2.

Tot voor kort eindigde de uitzendovereenkomst van een uitzendkracht in fase A of 1-2 automatisch bij ziekte van de uitzendkracht op grond van het uitzendbeding. Er werd in die situatie namelijk van uitgegaan dat de opdrachtgever de terbeschikkingstelling had beëindigd.

Door een uitspraak van de Hoge Raad op 17 maart 2023 is een einde gekomen aan deze ‘automatische’ beëindiging. De Hoge Raad heeft namelijk bepaald dat de inlener de terbeschikkingstelling daadwerkelijk moet beëindigen bij ziekte van een uitzendkracht. 

De mogelijkheid om een uitzendovereenkomst bij ziekte van de uitzendkracht te beëindigen wordt verder beperkt met de wijzigingen cao uitzendkrachten vanaf 1 juli 2023. Door de wijzigingen cao uitzendkrachten eindigt een uitzendovereenkomst met uitzendbeding ook niet meer bij ziekte van de uitzendkracht als de inlener hier (actief) om verzoekt. De uitzendovereenkomst eindigt in die situatie alleen nog als de overeengekomen einddatum is bereikt.

Vanwege de mogelijkheid om op grond van het uitzendbeding de uitzendovereenkomst van de uitzendkracht in fase A of 1-2 te beëindigen bij ziekte, zag je tot nu toe in de praktijk vaak dat de uitzendovereenkomsten werden aangegaan voor de duur van 52 weken (de duur van fase A of 1-2). Op het moment dat een uitzendkracht in fase A of 1-2 nu ziek wordt, betekent dit dat het uitzendbureau de uitzendkracht het loon moet doorbetalen tot het einde van de 52 weken. Om dit te voorkomen, is het verstandig om in fase A of 1-2 elke keer een uitzendovereenkomst van 4 weken aan te gaan met de uitzendkracht. Mocht de uitzendkracht dan ziek worden, dan is de loondoorbetalingsplicht beperkt tot maximaal 4 weken. Het is in het geval van een opvolgende uitzendovereenkomst niet mogelijk om dit nog verder te verkorten, vanwege de hiervoor besproken wijziging dat de uitzendovereenkomst moet worden aangegaan voor de duur van minimaal 4 weken. 

Maar ook nadat de uitzendovereenkomst van een zieke uitzendkracht in fase A of 1-2 is geëindigd, gelden er nog financiële verplichtingen voor het uitzendbureau. Sinds 17 maart 2023 is het uitzendbureau verplicht om de ziektewetuitkering van een uitzendkracht die in fase A of 1-2 zat, aan te vullen. De uitzendkracht ontvangt van het UWV een ziektewetuitkering van 70%. Het uitzendbureau moet dit de eerste 52 weken aanvullen tot 90% en in de daaropvolgende 52 weken tot 80%.

Voor alle uitzendovereenkomsten in fase A/1-2 geldt dat alleen de eerste dag (in plaats van de eerste twee dagen) van arbeidsongeschiktheid geldt als wachtdag. Over deze wachtdag hoeft geen loon te worden betaald. De wachtdagcompensatie komt met deze wijziging te vervallen.

Een uitzendkracht heeft recht op de inlenersbeloning. De inlenersbeloning omvat een aantal looncomponenten (denk aan: brutoloon, ATV dagen, eenmalige uitkeringen etc). Met de wijzigingen cao uitzendkrachten vanaf 1 juli 2023 wordt de inlenersbeloning verder uitgebreid en hebben uitzendkrachten recht op alle toeslagen en kostenvergoedingen die ook van toepassing zijn op werknemers die rechtstreeks in dienst zijn bij de inlener.

Ook voor de inschaling van uitzendkrachten komen er striktere regels met de wijzigingen cao uitzendkrachten per 1 juli 2023. Het voor de functie relevante arbeidsverleden van een uitzendkracht telt straks standaard mee bij het bepalen van het salaris en de periodieken. Dit betekent dat de uitzendkracht met ervaring (bij een andere opdrachtgever) niet in de laagste trede van de functieschaal mag worden ingeschaald. Dit geldt met de wijzigingen cao uitzendkrachten vanaf 1 juli 2023 dus ook als de inlener op basis van een andere cao niet verplicht is rekening te houden met het relevante arbeidsverleden bij de inschaling van zijn ‘reguliere’ werknemers.

Wijziging pensioenregeling: uitzendkracht bouwt vanaf eerste werkdag pensioen op

Niet een van de wijzigingen cao uitzendkrachten, maar nog wel een belangrijke wijziging voor de branche. Per 1 januari 2022 is de wachttijd in de STIPP-pensioenregeling al teruggebracht van 26 naar 8 gewerkte weken. De wachttijd wordt volledig afgeschaft met de wijzigingen cao uitzendkrachten per 1 juli 2023. Dit betekent dat een uitzendkracht vanaf de eerste werkdag direct pensioen opbouwt en bij STIPP moet worden aangemeld. Ook de toetredingsleeftijd wordt verlaagd van 21 jaar naar 18 jaar.

NB. De uitzendbranche kent twee brancheorganisaties: ABU en NBBU. Beiden hebben van oudsher een eigen cao. Hoewel deze cao’s nog steeds afzonderlijk van elkaar bestaan, zijn ze qua inhoud inmiddels gelijk. Daarom worden de cao’s ook wel aangeduid als “de cao voor uitzendkrachten” en noemen wij het in deze blog ook zo.

Het gaat dus om wijzigingen met forse consequenties voor de uitzendbranche. Heeft u vragen over (het toepassen van) de wijzigingen cao uitzendkrachten? Neem gerust contact op met een van onze arbeidsrechtspecialisten: Tom Nicolai, Femke Westra of Marjolein Moorman.