- 03-11-2021
- 09:00
- timer 1 minuut
Kort geleden schreef ik een blog over de verruiming van het recht op vrije advocaatkeuze. Het Kifid (geschillencommissie) oordeelde namelijk dat een Nederlandse verzekerde ook in een buitengerechtelijke procedure recht heeft op vrije advocaatkeuze, met verwijzing naar een uitspraak van het Europese Hof van Justitie d.d. 14 mei 2020.
Volgens de geschillencommissie dient een verzekerde in elke fase die tot een procedure bij de rechter kan leiden, de mogelijkheid te hebben om een eigen rechtshulpverlener in te schakelen. Daarbij geldt wel als voorwaarde dat sprake moet zijn van een conflict, te definiëren als het bestaan van een belangentegenstelling. Het feit dat de Nederlandse rechtsbijstandverzekering een naturaverzekering is, mag er niet toe leiden dat verzekerden worden beperkt in de mogelijkheid om in geval van een juridisch conflict een zelfgekozen rechtshulpverlener in te schakelen.
Vanwege het belang van de uitspraak, werd het mogelijk gemaakt om beroep in te stellen. Dit heeft de desbetreffende verzekeraar gedaan. De commissie van beroep heeft anders geoordeeld[1]. Volgens de commissie van beroep gaat het recht op vrije advocaatkeuze in het kader van een rechtsbijstandverzekering niet zover dat een verzekerde altijd zelf op kosten van de verzekeraar een advocaat kan kiezen. Er moet een relatie zijn met een administratieve of gerechtelijke procedure. Nu er in deze zaak geen sprake was van een procedure, heeft de verzekeraar volgens de commissie terecht geoordeeld dat zij de kosten voor een zelfgekozen advocaat niet hoeft te betalen. De uitspraak van de commissie van beroep komt in de plaats van de eerder door de Geschillencommissie gedane uitspraak.
Is dit het eindstation? Dat zeker niet. Een kwestie zoals deze kan ook bij de civiele rechter aanhangig gemaakt worden, waarbij het Europese Hof van Justitie de hoogste orgaan is. Kortom, het laatste woord is hier nog niet over gezegd. Wij houden u op de hoogte.
Meer weten over dit onderwerp? Neemt u dan gerust contact op met Karin Kamps.
[1] Uitspraak van 29 oktober 2021, nummer 2021-0042
