De Wnra - passende regeling vs. transitievergoeding bij een verstoorde arbeidsverhouding

Met de komst van de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren (Wnra) hebben ambtenaren sinds 2020 zoveel mogelijk dezelfde rechten en plichten gekregen als werknemers in het bedrijfsleven. In een vorige blog hebben we de belangrijkste wijzigingen sinds de normalisering voor u op een rij gezet. In deze blog gaan we dieper in op de verhouding tussen de ‘passende regeling’ en de transitievergoeding bij een verstoorde arbeidsverhouding.

Een verstoorde arbeidsverhouding is één van de negen in de wet genoemde ontslaggronden. Voor een beëindiging (ontbinding) van de arbeidsovereenkomst op deze grond moet een werkgever zich tot de kantonrechter wenden. Vóórdat een werkgever deze stap zet, moet hij er wel alles aan hebben gedaan om de relatie te herstellen, al dan niet met de hulp van een mediator.

Onder het (oude) ambtenarenrecht bestond deze ontslaggrond ook. Een ambtenaar kon namelijk ontslag worden verleend ‘op andere gronden’. Een verstoorde verhouding viel daaronder. Tot zo ver weinig nieuws sinds de normalisering. Nieuw is wel het recht op een transitievergoeding.

Uitgangspunt in het arbeidsrecht is dat een werknemer aanspraak kan maken op een transitievergoeding indien de arbeidsovereenkomst op initiatief van de werkgever eindigt of niet wordt voortgezet. Dat geldt dus ook bij een ontslag op grond van een verstoorde arbeidsverhouding, (sinds 1 januari 2020) óók voor de werknemers binnen een gemeente.

De vraag is nu hoe de transitievergoeding zich verhoudt tot de ‘passende regeling’.

In de CAR-UWO, de voorganger van de cao Gemeenten, was opgenomen dat de werkgever een ‘passende regeling’ moest treffen voor een ambtenaar die werd ontslagen vanwege een verstoorde arbeidsverhouding. Bij de vaststelling van deze regeling werden doorgaans de aanvullende en na-wettelijke uitkering betrokken.

De passende regeling uit de CAR-UWO is (nagenoeg) één op één overgenomen in de cao Gemeenten. In artikel 10.24 is bepaald dat de werkgever die het voornemen heeft om de kantonrechter te vragen de arbeidsovereenkomst met een werknemer wegens een verstoorde arbeidsverhouding te ontbinden, voor deze werknemer een passende regeling treft. Een belangrijk verschil ten opzichte van de CAR-UWO is lid 2 van het artikel. Bij de vaststelling van deze passende regeling wordt sinds 1 januari 2020 namelijk naast de aanvullende en nawettelijke uitkering óók de transitievergoeding betrokken.

Dit betekent overigens niet dat de transitievergoeding op de regeling in mindering wordt gebracht of dat geen aanvullende of nawettelijke uitkering verschuldigd is. Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden oordeelde onlangs dat een werknemer bij een ontbinding wegens een verstoorde arbeidsverhouding: 1) recht had op de wettelijke transitievergoeding, en daarbovenop 2) aanspraak kon maken op een passende regeling bestaande uit een aanvullende en nawettelijke uitkering.[1] Dubbelop dus. U dient daar als (overheids)werkgever dus rekening mee te houden.

De jurisprudentie zal zich op dit punt ongetwijfeld nog verder ontwikkelen. We houden u op de hoogte!

Heeft u vragen naar aanleiding van deze blog over een verstoorde arbeidsverhouding? Neem contact op met Marjolein Moorman. 

[1] Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 15 november 2021, ECLI:NL:GHARL:2021:10583.